Բաց թողած տեղերում լրացրո՛ւ ը տառը։
Մեկընդմիշտ, համընդհանուր, լուսնկա, հոտնկայս, օրընդմեջ, հատընտիր, չընդունել, կընկնի, շրջակա, գնդացիր, առընթեր, անընդմեջ, մերթընդմերթ, օրըստօրե, անընկերասեր, չտեսնվել, կնկատի, կրնկակոխ, սրտամոտ, զուգընկեր, ընչաքաղց:
- Բառասկզբում լսվող Ը–ն գրվում է Ը տառով
- Օրինակ`ընձուղտ, ընկույզ, ընկնել, ընթացք, ըմբիշ
- Բառամիջում գրվում է Ը, եթե դրանով սկսվող արմատ կա:
- Օրինակ` արագընթաց, անընդունելի, նախընտրել, համընկնել:
- Հին հայերենում ունեցել ենք ԸՆԴ և ԸՍՏ նախդիրները, որոնք այժմ գործածվում են բառամիջում, օրինակ` օրըստօրե, մեկընդմիշտ, քայլընդքայլ…
- Բառավերջում լսվող Ը–ն անպայման գրվում է, օրինակ` սեղանը, գիրչը, մարդը, տունը
- Մնացած դեպքերում Ը–ն լսվում է, բայց չի գրվում
- Օրինակ` գ..նդակ, ս..տել, անխ..նա, վագ..ր…
Պետք է հիշել
- Կան ձայն արտահայտող բառեր, որոնցում Ը–ն միակ ձայնավորն է և անպայման գրվում է, օրինակ` շըրխկ, դըրխկ, գըմփ….
- Ը գրում ենք նաև տողադարձի ժամանակ, օրինակ` գըլ–խարկ, գըն–դակ…
- Լուսնկա, մթնկա, ակնթարթ բառերը գրվում են առանց Ը–ի, որովհետև լուսնկա նշանակում է լուսին կա, այլ ոչ թե լույսը ընկավ, նույնը նաև մութ կա, ոչ թե մութն ընկավ, իսկ ակն–նշանակում է աչք: