Վաղուց թողած բարձր ու կանաչ
Գահը իրենց հանգստության,
Երկու սև ամպ, հողմի առաջ
Գնում էին հալածական։
Հողմը սակայն չար հոսանքով
Բաժնել, ջոկել չէր կարենում,
Ինչքան նրանց լայն երկնքով
Դես ու դեն էր քշում, տանում։
Ու անդադար գնում էին՝
Քշված հողմի կատաղությամբ,
Իրար կպած ու միասին,
Երկու սև ամպ, երկու սև ամպ…
Հարցեր և առաջադրանքներ՝
Ի՞նչն է գերակշռում բանաստեղծության մեջ՝ գո՞ւյնը, թե՞ շարժումը: Պատասխանդ պատճառաբանի։ Այս բանաստեղծության մեջ շատ է շարժումը։
Եթե նկարես այս բանաստեղծությունը, ի՞նչ գույներ կօգտագործես։
Ես կօգտագործեմ տարբեր գույներ, բայց ամենաշատը կապույտը և սևը։
Ո՞րն է բանաստեղծության գլխավոր իմաստն արտահայտող տողը: Դուրս գրիր և պատճառաբանիր, թե ինչու ես այդպես մտածում:
Հողմը սակայն չար հոսանքով
Բաժնել, ջոկել չէր կարենում,
Ինչքան նրանց լայն երկնքով
Դես ու դեն էր քշում, տանում։
Ես այդպես եմ կարծում, որովհետև այդ տունը ինձ շատ դուր եկավ, որովհետև ամպերին ոչինչ չի կարող բաժանել։
Ինքդ վերնագրիր բանաստեղծությունը:
երկու ամպ-եղբայր
Արձակ, գրավոր պատմիր բանաստեղծությունը:
Լինում են չեն լինում երկու ամպ են լինում։ Այդ ամպերը միասին են, որովհետև նրանք եղբայներ էին և շատ համերաշխ էին։ Հողմը չէր կարողանում նրանց բաժանել և կատաղորեն նրանց քշում տանում էր այս ու այն կողմ։